PODPOWIEDZI  DLA RODZICÓW uczniów gimnazjum (propozycje, by młodzież funkcjonowała maksymalnie dobrze) – opracowała Violetta Olszak, psycholog

1.Bardzo ważne jest:

- słuchanie dzieci, ale też wspólne rozmowy,

- mówienie o miłości do dziecka,  mówienie, jak  jest ono dla nas ważne,

- mówienie o swoich uczuciach, emocjach, np. „cieszę się, gdy tak się starasz”, „jestem dumna z ciebie, gdy mogę polegać na twoim zdaniu”, „jestem dumna, gdy …”, „martwi mnie, gdy …”, „przykro mi, gdy nie dotrzymujesz ustaleń”, „złości mnie …”,

- mówienie o potencjale dzieci, ich możliwościach: „wierzę, że sobie poradzisz…”, „masz duże możliwości”;

- dotrzymywanie ustaleń, konsekwencja,

- wspólne zajęcia,

- stałe obowiązki,

- dbanie o dobre maniery (również w relacjach między sobą);

- pozytywne motywowanie (nagradzanie, chwalenie);

- uczymy bardziej przykładami, niż wykładami.

Niewybaczalne jest ośmieszanie, dokuczanie, wyszydzanie.

2. Przestrzegajmy jasnych, jednoznacznych komunikatów.

3. Traktujmy swoje dzieci z szacunkiem, by młodzi ludzie mogli sami traktować siebie i innych z szacunkiem. Wspierajmy, by mogli tworzyć swój pozytywny wizerunek. Nie ośmieszajmy. Pomagajmy rozwiązywać problemy. Traktujmy innych  z szacunkiem.

4. Nie pozostawiajmy dzieci z byle powodu w domu/uczmy odpowiedzialności. Motywujmy do podejmowania różnych aktywności (również pozalekcyjnych). Motywujmy do aktywnego ćwiczenia podczas zajęć w-f.

5. Nie wyręczajmy, zapraszajmy do współpracy.

6.  Znajdźmy czas, by nauczyć cennych umiejętności, włączajmy się we wspólne zajęcia.

7. Zwracajmy uwagę na zdrowy styl życia; zasady zdrowego odżywiania się (niektóre osoby, szczególnie dziewczęta nadmiernie się odchudzają); ważne są proporcje między nauką, snem, odpoczynkiem.

8. Uczmy optymizmu.

9. Panujmy nad emocjami; jak radzić sobie z emocjami? Ustalenie kolejnych kroków:

a) emocje rozmówcy (moje):

- ważna jest świadomość własnych emocji; (ustalenie: jak je rozpoznać; reakcje fizjologiczne są szybsze niż umysł, one pomagają uświadomić sobie emocje); jeżeli ocenimy, że jesteśmy pod wpływem silnych emocji, nie kontynuujemy rozmowy (!), tylko coś robimy z emocjami; można napić się wody, powiedzieć o zdenerwowaniu, zrobić przerwę,

- nie możemy zaprzeczać własnym emocjom, lecz traktować je informacyjnie,

- popracować nad własnym oddechem i gestami, aby umieć się uspokajać; w ten sposób wysyłamy do mózgu informację, aby nie uruchamiał dalszych reakcji wynikających  z emocji,

- komunikowanie własnych emocji „Czuję się zdenerwowana tą informacją”; „jestem zaskoczona, muszę się zastanowić zanim odpowiem”

b) emocje odbiorcy (innych):

- trzeba mieć świadomość emocji drugiej osoby (rola obserwacji),

- oddzielić emocje od ludzi, nie generalizować; dopytać przyczyn zachowania, - aktywnie słuchać,

- uznanie uczuć i punktu widzenia drugiej osoby („ja rozumiem, że a Twojego punktu widzenia tak to wygląda”),

- jednocześnie nie rezygnujemy ze swojego punktu widzenia,

- zgadzamy się, gdzie jest to możliwe.  Zastosowanie tych kroków wpływa na osłabienie natężenia emocji, pomaga rozładować napięcia, łatwiej jest się porozumieć.

Literatura, którą warto poczytać:

Hall R.V., Hall M.L., Jak stosować wzmocnienia; Goleman D., Inteligencja emocjonalna w praktyce,

Argyle M., Psychologia stosunków międzyludzkich; Nęcki Z., Komunikacja międzyludzka; Halin S., Jak mówić, żeby nas słuchali; Birkenbill V., Sygnały ciała; Steward J., Mosty zamiast murów